Yersiz saçmalamalar...

Ellerini ceplerinden itinayla çıkardı; bi'şeyleri kırmaktan korkar gibiydi. O sırada arkadan gelen sesle irkildi. Yavaşça, korkarak dönüp baktı verandada horlayan dev fareye. "Uyurken horlayan, üstelik ağlayan dev bi' fare" dedi. "Uykunun dibine vurmuş olmalıyım!" Sonra şimşekle aydınlanan gökyüzüne çevirdi gözlerini, "fotoğraf makinam..." dedi. "Üst katta, çıkamam oraya kadar!" Titreşen telefon tüm dikkatini dağıttı, yerle bir etti. Aklının bi'köşesinde var olanı düşündü. Deriiiin bi' nefes aldı. "Bu kadar yeterli!"diyerek bilgisayarı kapattı!
Tık!