Havası sönmüş bi' yazı!

Ağzımı sakatladım bugün, evet! Bu oldu tam olarak! Yani aslında tam perçemlerimi tel toka ile tutturacakken, o tel toka ile dudağımı yardım. Tuhaf bi' his! Mızmızlanacak kimse bulamadım. Annemle aynı kentte değiliz şu an :/
İnsan yalnız kalınca düşünmeye çok fazla fırsatı oluyor ya, evet benim de oldu. Mesela;
Ben yalnız yaşamayı meğer amma da çok seviyormuşum. Yorucu bi' sene geçirmeme bağlıyorum artık pek konuşkan olmamamı...
Şunu not etmezsem çatlarım: Bi'kaç ay evvel aslında hiç sevmediğim facebook üzerinde status değişikliği yapmıştım, başka bi' saçmalığa izin vermemek için. O mevzuyu ciddi sanıp, akabinde bi' ton sorular falan... "Başkalarına ne?" diye düşünmüştüm de hiç öyle değilmiş. Zaten olay başlı başına tam bi' saçmalıktı ya neyse... Noktayı şu şekilde koymam gerekecekse 2011 senesi içinde benim hiç sevgilim olmadı. -Bilmem anlatabildim mi şekerim?- Yaşlanınca bu kısmı okuyup güleceğimi düşünüyorum.
Şu an eti kakaolu bisküvi eşliğinde earl grey tea'mi yudumluyorum, oh bebek! Tüm hevesim gitti, şimdilik bu kadar! Bai